Het historische stadhuis van Oudenaarde is een attractie op zichzelf. Tot 16 december jongstleden is er een prachtige tentoonstelling geweest. Het MOU (Museum van Oudenaarde en de Vlaamse Ardennen) bracht 27 werken van de 17de-eeuwse schilder Adriaen Brouwer weer naar zijn geboortestad.
Ann ging er even langs en keek hoe haar moderne rolstoel het ervan afbrengt in een eeuwenoud gebouw.
Dwarrelaars
Ann trekt naar Oudenaarde met haar man Toon en vriendin Ingrid, die ook in een rolstoel zit. Meteen vergelijkt het groepje de stad Oudenaarde met Gent, Antwerpen, Diksmuide, noem maar op. Dit bezoek is dus geen zeldzaam uitstapje.
Ann: “Wij zijn echte ‘dwarrelaars’. Als we een stad verkennen, malen we heel wat kilometers af op één dag.” “Alleen zo leer je een stad echt kennen”, vult Toon aan. “Je moet jezelf de ruimte geven om te kunnen verdwalen en om ook de niet-toeristische buurten te ontdekken.”
Oudenaarde is geen onbekend terrein voor het drietal, maar het is wel de eerste keer dat ze het stadhuis en de tentoonstelling over Adriaen Brouwer bezoeken. “Ik ken de naam Brouwer al heel mijn leven”, vertelt Ann. “Als kind zag ik ooit een geromantiseerde televisiereeks over zijn leven. En nu zie ik zijn schilderijen eindelijk eens in het echt.”
Kunst in mensentaal
“De tentoonstelling is een absolute aanrader”, gaat Ann verder. “Ik hou van Brouwers kleurgebruik, en van het wazige dat over de werken hangt. Bovendien is het geheel zeer overzichtelijk ingedeeld. De schilderijen zijn thematisch gebundeld, zonder een overdaad aan werken te willen tonen.” Daarnaast was er een audiogids beschikbaar. Via een luidspreker hoorden ze extra uitleg bij de werken op een menselijke manier.
Eeuwenoud, toch rolstoelproof?
Het museum deed heel wat inspanningen om de tentoonstelling op deze unieke, eeuwenoude locatie rolstoelproof te maken. Ingrid: “Dat is gelukt. Ik geef het geheel minstens een 8 op 10. De sensoren die je moet scannen om de audiogids te activeren, zijn vlot toegankelijk. En ook de werken zelf hangen op een aangename hoogte voor rolstoelgebruikers.”
Ann is het daarmee eens: “Ik kwam amper struikelblokken tegen. Er is een lift, er is een toegankelijk toilet en de deuren zijn voldoende breed. De infoschermen op de expo stonden op een lage, onderrijdbare tafel. Dat is knap. Dan neem ik dat ene drempeltje in de zaal er zonder morren bij.”
Niet meer de enige rolstoel
Wat kan er dan wel nog beter? Ann: “Als je binnenkomt, is er een verlaagde balie aan de receptie. Maar eigenlijk is die niet echt in gebruik. Ze staat vol met folders en planten. Dat mag je niet tegenhouden om naar het museum te komen, vind ik. Want zo’n situatie ontstaat vaak net, omdat er weinig bezoekers in een rolstoel over de vloer komen. Meld er zich elke dag een rolstoelgebruiker aan? Dan heb je als organisatie veel sneller de reflex om die verlaagde balie vrij te houden.”
Ingrid: “Gelukkig is de trend wel dat meer en meer rolstoelgebruikers geregeld dagjes uit gaan. Twintig jaar geleden was ik op concerten bijvoorbeeld vaak de enige toeschouwer in een rolstoel. Maar onlangs stonden we zelfs in een heel klein zaaltje met vijf rolstoelen op een rij.”
Ook uw reisverhaal delen? Mail info@aangepastevakantiegids.nl of bel 0475-463465
